Health For All شعار امسال سازمان بهداشت جهانی برخورداری از سلامت خوب را برای همه آحاد مردم برای داشتن یک زندگی کامل در جهانی صلح‌آمیز، مرفه و پایدار تجسم می‌کند.
حق داشتن سلامتی یک حق اساسی انسان است. همه باید در هر زمان و مکان، به خدمات بهداشتی مورد نیاز خود بدون مشکلات مالی دسترسی داشته باشند. ۳۰ درصد از جمعیت جهان قادر به دسترسی به خدمات بهداشتی ضروری را ندارد. تقریباً دو میلیارد نفر با مخارج بهداشتی فاجعه بار یا بی‌خاصیت مواجه هستند و نابرابری های قابل توجهی برای افرادی که در آسیب پذیرترین جایگاهها زندگی می کنندوجود دارد.
پوشش همگانی سلامت(UHC)، پشتیبانی مالی و دسترسی به خدمات ضروری با کیفیت را ارائه می‌کند، فقر را کاهش می دهد ، رفاه خانواده‌ها و جوامع را ارتقا می‌دهد، در برابر بحران‌های بهداشت عمومی محافظت می‌کند و ما را به سمت سلامت برای همه سوق می‌دهد.
برای تحقق بخشیدن به شعار سلامت برای همه، ما نیازمند اجرای موارد ذیل هستیم:
- افراد و جوامعی که به خدمات بهداشتی با کیفیت بالا دسترسی داشته باشند تا بتوانند از سلامت خود و خانواده‌شان مراقبت کنند.
- کارکنان بهداشتی ماهر که مراقبت های با کیفیت و مردم محور را ارائه می دهند.
- سیاست گذاران متعهد به سرمایه گذاری در پوشش همگانی سلامت هستند.
شواهد نشان می‌دهد که سیستم‌های بهداشتی مبتنی بر رویکرد مراقبت‌های بهداشتی اولیه (PHC) مؤثرترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین راه برای نزدیک‌تر کردن خدمات سلامت و رفاه به مردم است.کووید-۱۹ تلنگر مهم و اساسی برای همه کشورها در حوزه سلامت بود.
کووید-۱۹ و دیگر شرایط اضطراری بهداشتی، همپوشانی با بحران‌های انسانی و آب و هوایی، محدودیت‌های اقتصادی و جنگ، توجه هر کشوری به موضوع سلامت برای همه را برجسته تر کرده است. اکنون زمان آن فرا رسیده است که رهبران برای انجام تعهدات خود در زمینه پوشش سلامت همگانی اقدام کنند و جامعه مدنی رهبران را مسئول بداند. اگر قرار است اهداف توسعه پایدار مرتبط با سلامت برآورده شود، باید قدم برداشتن در مسیر توسعه را تسریع کرد. “حق خود برای دسترسی به خدمات بهداشتی مورد نیاز خود بدون قرار گرفتن در تنگنای مالی را مطالبه کنید!” سرمایه گذاری در سیستم های بهداشتی قوی برای یک جامعه مرفه حیاتی است. افزایش منابع مالی عمومی برای سلامت و کاهش هزینه‌های بهداشتی از مخارج روزانه مردم، جان انسان‌ها را نجات می‌دهد و در عین حال اهداف توسعه پایدار فراتر از سلامت را پیش می‌برد. سیستم های بهداشتی قوی برای ارائه پوشش همگانی سلامت و آمادگی اضطراری مورد نیاز است. از آنجایی که پوشش همگانی سلامت یک انتخاب سیاسی و اجتماعی است، پس به یک رهبری جدی و قوی و مطالبه عمومی نیازمند است. محیط زندگی سالم می تواند زندگی اجتماعی شهروندان را متحول کند.امسال سازمان بهداشت جهانی، تاکید و توصیه بر افزایش «مالیات بهداشتی» برای تنباکو، الکل، شکر افزوده شده و سوخت‌های فسیلی دارد که این مالیات ها، موجبات درآمدهای عمومی مورد نیاز بسیاری را به ارمغان می آورد. بین سالهای ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۰ کمبود ۱۰ میلیون کارمند بهداشتی در سراسر جهان پیش‌بینی می‌شود. امروز در جهان نیاز به سرمایه گذاری در آموزش و ایجاد شغل در حوزه بهداشت جدی است.
دستور کار اجرایی:
– تغییر راهبرد از اقتصادهای مبتنی بر سود و مخرب زیست محیطی به اقتصادهای منصفانه و سالم تر که منجر به رفاه اجتماعی بیشتری گردد.
-سنجش میزان موفقیت دولتها و سیاستگذاران بر مبنای شاخص رفاه اجتماعی و سلامت محیطی
-ارتقای مشارکت بخشی و توانمندسازی افراد، خانواده ها و جوامع برای افزایش مشارکت اجتماعی و متعاقبا خودمراقبتی در حوزه سلامت. ” از مشارکت آگاهانه و فعال مردمی در مرکز ثقل تصمیم گیری و نتایج سلامت اطمینان حاصل کنید.”
-تقویت سیستم‌های سلامت ملی یکپارچه با استفاده از رویکرد PHC برای ارائه خدمات ضروری با کیفیت به همراه پشتیبانی مالی، برنامه‌ریزی عدالت محور، توجه به موضوع به جنسیت و حقوق یکسان، ارتقای دسترسی و مشارکت با افرادی که بیشترین نیاز را دارند و بهبود سلامت و رفاه همه مردم در تمامی رده های سنی.
-مشارکت بخشی فعالان غیردولتی در برنامه ریزی ها و تصمیم گیری های دولتها، که در بررسی سیر پیشرفت و اجرای ارتقای شاخص های سلامت شرکت داشته باشند.
مراقبت های بهداشتی اولیه چیست؟
مفهوم PHC در سالهای پس از ۱۹۷۸ مکرراً تفسیر و بازتعریف شد که منجر به سردرگمی در مورد این اصطلاح و عملکرد آن نیز شده است. یک تعریف واضح و ساده برای تسهیل هماهنگی تلاش‌های آتی PHC در سطوح جهانی، ملی و محلی و هدایت اجرای آنها ایجاد شده است:
“PHC یک رویکرد کلی‌گرایی جامعه به سلامت است که هدف آن تضمین بالاترین سطح ممکن از سلامت، رفاه و توزیع عادلانه با تمرکز بر نیازهای مردم می باشد و تاکید آن بر ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری تا درمان، توانبخشی و مراقبت های تسکینی، است.” امروز سازمان بهداشت جهانی WHO و صندوق بین المللی کودکان سازمان ملل UNICEF، چشم اندازی برای مراقبت های بهداشتی اولیه در قرن بیست و یکم، به سوی اهداف هزاره سوم دارند که مستلزم ارتباط منسجم و هم افزایی است، از اهم موارد این چشم انداز: خدمات بهداشتی یکپارچه جامع که مراقبت های اولیه و همچنین کالاهای بهداشت عمومی را در بر می گیرد و به عنوان بخش های مرکزی عمل می کند. سیاست ها و اقدامات چند بخشی برای رسیدگی به عوامل تعیین کننده بالادستی و گسترده تر حوزه سلامت؛ مشارکت دادن و توانمندسازی افراد، خانواده ها و جوامع برای افزایش مشارکت اجتماعی، خودمراقبتی و خوداتکایی در سلامت می باشد.
PHC ریشه در تعهد به عدالت اجتماعی، برابری، همبستگی و مشارکت دارد. بر اساس این شناخت استوار است که برخورداری از بالاترین استانداردهای قابل دستیابی سلامت یکی از حقوق اساسی هر انسان بدون تمایز است.
برای کسب یک پوشش همگانی و جهانی سلامت (UHC)، تغییری از سیستم‌های بهداشتی که پیرامون بیماری‌ها و اولویت مراکز درمانی دارویی طراحی شده‌اند به سمت سیستم‌های بهداشتی طراحی‌شده بر مبنای نیازهای مردم و درمانهای فردی صورت پذیرفته است. PHC از دولتها در همه سطوح می‌خواهد که بر اهمیت اقدام فراتر از مداخلات بخش سلامت تاکید ورزند و در حوزه سیاستگزاری و اجرا تمرکز قوی و مستدامی را برگزینند.
PHC به عوامل گسترده تر تعیین کننده سلامت می پردازد و بر جنبه های جامع و مرتبط سلامت و رفاه جسمی، روانی و اجتماعی تمرکز می کند. این مراقبت های فردی برای نیازهای سلامتی در طول عمر، نه فقط برای مجموعه ای از بیماری های خاص، بلکه تضمینی برای مراقبت جامع با کیفیت، از ارتقاء و پیشگیری گرفته تا درمان، توانبخشی و مراقبت‌های تسکینی را شامل می گردد.
چرا مراقبت های بهداشتی اولیه (PHC) مهم است؟
کشورهای عضو به اجرای مراقبت های بهداشتی اولیه به عنوان سنگ بنای یک سیستم سلامت پایدار برای پوشش همگانی سلامت UHC و تحقق اهداف توسعه پایدار مرتبط با سلامت (SDGs) و امنیت سلامت متعهد هستند.
PHC “موتور برنامه ای” را برای سیستم سلامت پایدار و برنامه های اصلی هزاره سوم های مرتبط با سلامت و امنیت سلامت فراهم می آورد. این تعهد در بیانیه آستانه، قطعنامه ۷۲/۲ مجمع جهانی بهداشت همراه با، گزارش نظارت جهانی ۲۰۱۹ در مورد UHC، و نشست سطح بالای مجمع عمومی سازمان ملل متحد در مورد UHC مدون و تکرار شده است. راهبردهای مذکور مرتبط با سلامت و اهداف امنیت سلامت، جاه طلبانه اما قابل دستیابی هستند. پیشرفت ها باید با فوریت تسریع شود.PHC فراگیرترین، عادلانه ترین، مقرون به صرفه ترین و کارآمدترین رویکرد برای ارتقای سلامت جسمی و روانی مردم و همچنین رفاه اجتماعی است. شواهدی مبنی بر تأثیر گسترده سرمایه گذاری در PHC در سراسر جهان، به ویژه در مواقع بحرانی مانند همه گیری COVID-19، همچنان در حال افزایش است.شواهد نشان می دهد که طیف وسیعی از عوامل فراتر از خدمات بهداشتی نقش مهمی در شکل‌دهی به سلامت و رفاه دارند. این عوامل شامل حفاظت اجتماعی، سیستم های غذایی، آموزش و عوامل محیطی می باشد.
PHC همچنین برای انعطاف‌پذیری بیشتر سیستم‌های بهداشتی در برابر موقعیت‌های بحرانی، فعال‌تر کردن در تشخیص علائم اولیه همه‌گیری و آمادگی بیشتر برای اقدام زودهنگام در پاسخ به افزایش تقاضا برای خدمات سلامت و بهداشت ضروری است. اگرچه شواهد هنوز در حال بررسی و کامل تر شدن هستند، ولی اکنون این واقعیت به رسمیت شناخته شده که PHC “درب ورودی” سیستم بهداشتی است و پایه و اساس تقویت عملکردهای اساسی بهداشت عمومی برای مقابله با بحران های بهداشت عمومی مانند COVID-19 را فراهم می آورد.
“مراقبت از کسانی که از ما مراقبت می کنند“
دستاوردهای بهداشت عمومی به لطف تلاش های خستگی ناپذیر نسلهای مختلفی از کارکنان بهداشتی و کادر درمان در سراسر جهان ممکن شده است.سازمان بهداست جهانی جلب توجه همگان به فعالیت مهم این کادر درمان را ترویج می‌نماید که تلاش این قشر را ازجمله ریشه‌کنی آبله گرفته تا پیشرفت چشمگیر در ارائه درمانهای HIV ، منجر به رسیدن به نقاط عطف تاریخ پزشکی و سلامت شده است.
“مقابله با بیماری های غیرواگیر و سلامت روان“
برخورداری از سلامتی نه تنها به معنای زندگی بدون بیماری، بلکه به معنای دستیابی به یک وضعیت رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی است. سازمان جهانی بهداشت برای محافظت از مردم در برابر خطرات کلیدی که منجر به بیماری‌های مزمن می‌شود، مانند استعمال دخانیات، عدم تحرک بدنی، استفاده مضر از الکل و رژیم‌های غذایی ناسالم تلاش کرده است. این خطرات منجر به بیماری‌ها و شرایطی مانند دیابت، سرطان، سکته مغزی و تروما و رنج ناشی از آن می‌شود که ۷۴ درصد از کل مرگ و میرها در سراسر جهان را تشکیل می‌دهند.
“پرداختن به مقاومت ضد میکروبی“
در طول دهه ها، ما شاهد استفاده نادرست و استفاده بیش از حد از پزشکی مدرن بوده ایم. در نتیجه دفاع مشترک ما در برابر بیماری ها ضعیف شده است. این منجر به ظهور میکروب های جدید مقاوم در برابر داروهای شناخته شده گردیده و پیشرفت ما را در سلامت بهتر و طول عمر بیشتر تهدید می کند. مقاومت ضد میکروبی یک تهدیدی برای توسعه و بهداشت جهانی است.
