به گزارش روابط عمومی گروه دارویی گلرنگ به نقل از مجله خبری-تحلیلی “پرسیاوشان”، ،محققان برآورد کرده اند که تا سال ۲۰۱۹، حدود ۴۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان با بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) زندگی می کردند که انتظار می رود این تعداد تا سال ۲۰۵۰ به ۶۰۰ میلیون نفر برسد. در حالی که هر فردی ممکن است به COPD مبتلا شود، عوامل خطر خاصی از جمله سیگار کشیدن، سن و سال، ژنتیک، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض خطرات محیطی مانند آلودگی هوا و گرد و غبار، و نیز شرایط خاصی مانند چاقی و دیابت نوع دو وجود دارند که ممکن است احتمال ابتلا به این بیماری مزمن را افزایش دهد.
تحقیقات گذشته نشان می دهد که بیش از یک سوم افراد مبتلا به COPD، چاق هستند زیرا این وضعیت ممکن است تأثیر منفی بر تنفس فرد داشته باشد و درنتیجه خطر ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی، آپنه انسدادی خواب، فشار خون بالا، آمبولی ریوی و سندروم هیپوونتیلاسیون چاقی را افزایش دهد. مطالعه ای که در سال ۲۰۲۳ منتشر شد، همچنین نشان می دهد افرادی که مبتلا به دیابت نوع دو هستند، ۳۵ درصد بیشتر از افرادی که مبتلا به COPD نسیتند، در معرض خطر ابتلا به این عارضه تنفسی قرار دارند.
در حال حاضر، یکی از تحقیقات صورت گرفته نشان می دهد که افراد مبتلا به دیابت نوع دو که تحت درمان با مهارکننده های سدیم- گلوکز همتراسپورتر-۲ (SGLT-2is) یا آگونیست های گیرنده پپتید-۱ شبه گلوکاگون (GLP-1Ras) مانند Ozempic هستند، کم تر در معرض خطر COPDها متوسط تا شدید قرار می گیرند.
تمرکز روی GLP-1 و سایر داروهای دیابت
محققان در این مطالعات، داده های پزشکی حدود ۳۹۴ هزار فرد ۴۰ سال و بالاتر و مبتلا به دیابت نوع دو و COPD فعال را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند که از داروهای GLP-1، SGLT-2 و DPP-4i استفاده می کردند. دانشیار پزشکی دانشکده پزشکی هاروارد عنوان می کند که ارتباط بین داروهای GLP-1 و SGLT-2 و خطر تشدید خطر COPD، نشان می دهد که این داروها ممکن است از اثرات ضد التهابی و محافظت کننده ریه برخوردار باشند. باوجوداین، شواهد بالینی محدودی در مقایسه تأثیر آنها بر نتایج COPD در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو وجود دارد.
یکی از پژوهشگران بخش فارماکواپیدمیولوژی دانشگاه بیرمنگهام و دانشکده زنان دانشگاه هاروارد در این مطالعات بیان کرده است که محققان در مطالعه داروهای GLP-1، به فراتر از دیابت و کاهش وزن هم پرداخته اند چرا که معتقدند این داروها می توانند مزیت های بالاتری هم برای سلامتی بدن مانند کاهش التهاب، بهبود عملکرد ریه و کاهش خطر ابتلا به بیماری هایی مانند تشدید COPDبه همراه داشته باشند. درک این اثرات می تواند به بیماران مبتلا به این شرایط کمک کند.
ارتباط داروها با کاهش حملات COPD
محققان در پایان مطالعات خود دریافتند که شرکت کنندگان مبتلا به دیابت نوع دو و COPD در این تحقیق که از داروهای GLP-1 و SGLT-2 مصرف می کردند، در مقایسه با سایر شرکت کنندگانی که داروهای DPP-4i استفاده می کردند، کم تر در معرض خطر ابتلا به COPD متوسط یا شدید بودند. این یافته ها مبنی بر اثرات دو داروی GLP-1 و SGLT-2 در کاهش شدت COPD در مقایسه با داروهای DPP-4i، نشان می دهد که این داروها می توانند گزینه های بهتری برای بیماران مبتلا به دیابت و COPD باشند و حتی قادرند بر تصمیمات درمانی مؤثرتر هم نقش داشته باشند و سلامت تنفسی را در این جمعیت پرخطر بهبود بخشند.
داروهای GLP-1 ممکن است با کاهش التهاب سیستمیک، بهبود عملکرد متابولیک و احتمالا تأثیر مستقیم بر بافت ریه داشته و به کاهش خطر تشدید COPD کمک کنند. تأثیر آنها بر کاهش وزن و سلامت قلب و عروق نیز می تواند نتایج بهتری را برای تنفسی به همراه داشته باشد. گام های بعدی این تحقیق شامل انجام تحقیقات بیشتر برای تأیید این یافته ها در سایر مجموعه های داده در دنیای واقعی و بررسی مکانیسم های بیولوژیکی و نیز ارزیابی تأثیر بلندمدت این داروها بر پیشرفت COPD است. بررسی ها نشان می دهد که چاقی بر عملکرد ریه تأثیر می گذارد و کنترل بیماری انسدادی ریه مانند COPD و آسم را بسیار دشوارتر می کند بنابراین هنوز مشخص نیست تأثیر دارو بر کاهش وزن و تأثیر آن بر COPD مربوط می شود یا مکانیسم اثر متفاوتی دارد.
